DOĞUM HİKAYEMİZ...

SANA KAVUŞMA SERÜVENİMİZ...

Hamileliğim çok rahat geçmesine rağmen doğuma gidişim ve seni kucağıma almam bir asır sürdü sanki...gezmeyi çok seven annen(tabi sen karnımdayken pamukkale ve bursaya bile gittik)ertesi gün yine gezmeye gideceğimiz için çanta hazırlıyordu :)15.04.12 akşam saat 21:40 civarı...kasılmalar başladı yarım saatte bir önemsemedim herhalde dedim sabahı bulacak,heyecan sardı içimi korku ve endişe...saat 23:00 a kadar böyle devam etti...ve sancılar 15 dk ya düştü,derken 10 dk ve baban doktora gitme zamanı geldi dedi.hazırlıklar günler önceden tamamdı zaten...odanı süsledik beşiğini,kıyafetlerini herşeyini hazırladık.bebek kurabiyelerini bile kendi ellerimle hazırladım (herkez bayıldı)saat 00:10 sancım 5 dk da 3 kez...korkuyorum ağlıyorum ve acı çekiyorum.nihayet hastanedeyiz...apar topar muayeneye aldılar.yol boyu doktorumuza ulaşamadık ve hasteneye vardığımızda nöbeti olmadığı için doktorumuzun gelmeyeceğini söylediler.korkum iki katına çıktı...baştan beri normal doğuma hazırlamıştık kendimizi,muayeneden sonra normal doğumun mümkün olmadığı söylendi.sabahı beklememiz gerektiği doğum doktoru olmadığını ve beni sabah doğuma alacaklarını söyleyip gittiler...hayatımın en uzun gecesiydi o güne kadar(nerden bilirdim sen hastayken başında beklediğim gecelerin daha uzun geleceğini)hiç aralıksız dinmeyen ve azalmayan bir sancı...hastanenin 6.katındayız ve ben sürekli kendimi aşağıya atacağım diyorum.halime annem ağlıyor,eşim ağlıyor bende ağlıyorum çektiğim acının tarifi yok...sabah oldu nihayet 16.04.12 saat 09:30 bedenimde bir damla derman kalmamış doktoru gördüm kapıda benim doktorum değildi doğumun başlayamadığını çünkü bebeğin yukarda olduğunu söyledi suni sancıyla doğumu başlatmak gerek dedi ve benim ilk söylediğim yeterince acı çekiyorum suni sancıda ne?suni sancıdan önce epidural yapacaklarını ve atık ağrı acı hiçbirşey hissetmeyeceğime beni ikna ettiler...epidural yapıldı ve vücudumda tarifsiz bir his ağrı acı ne kelime hiçbirşey hissetmiyorum...saat 11:30 bir saattir verilen suni sancı hiçbir işe yaramıyor ben kendimi ölmüş gibi hissediyorum halsiz yorgun eve gitmek istiyorum.birkez daha geldi doktor doğumu başlatmak gerektiğini suni sancınında bir işe yaramadığını ve suyumu patlatacaklarını ve bu şekilde akşama doğumun olacağını söylediler.artık kızımı kucağıma almak istiyordum düşünmeden kabul ettim.suyu patlattılar doktor odadan çıktı ve bir anda bütün su boşaldı...eşim panik halde doktoru çağırdı nts bağladılar ve kızımın kalp atışları yavaşlamış susuz kaldığı için kordona dolanmış...korkum arttıkça artıyor...bebeğimin hayatı riske girdiği için sezeryanla alacaklarını söylediler ve apar topar doğuma girdim...üşüyorum titriyorum midem bulanıyor kesmeye başladıklarında sabırsızlıkla bebeğimin yüzünü görmek istiyordum...saat 13:05 ve nihayet başaşşağıya bana bakan bir çift göz ağlamıyor iyimi diye sormak istiyorum soramıyorum sesim çıkmıyor ağlıyorum...derken bayılmışım gözümü açtığımda başka bir odadaydım ve bebeğim yoktu...nerde diyorum bebeğimin yanına götürün beni az kaldı diyorlar bebek babasının yanında güvende...ona rağmen benim yanımdan daha güvenli olmadığını düşünüyorum derken birkez daha bayıldım...yatağımın içine sıcak hava veriyorlar tam iki saat kızımdan ayrı kaldım.odaya aldılar beni panik halde bebeğim nerde bebeğim nerde diye soruyorum annem getirdi kucağıma bakmaya doyamıyorum uyuyan bir prenses rabbime binlerce kez şükürler ettim bütün acılarımı ututtum hoşgeldin prensesim...